گاهی شبانه با خیالت تنها می شوم

و خیالت پیچکی میشود بر لحظه های عریان تنهایی ام

و من دوباره از خود دور می شوم 

تمام شب

خیالت را تنگ در آغوش می گیرم

و در هوای بوسه های بارانی گم میشوم

دوباره همهمه ی هذیان! 

خفه ام می کند اشک های وجدان

 من باز تنها می شوم 

اما...

با داغی خیالِ نبودنت چه کنم؟

"اودسان"

خسته ام رفیق

خسته از این صداهای شوم

که گهگاهی در وجودم سوت میکشد

که  تقدیر می نامند

و من سر به سنگ میکوبم

سر به دیوار و سر به آسمان

نمیخواهم این ننگ و نام را

نمیخواهم تقدیر و ....