تنها تر از شلوغی های بی کسی , کجاست ؟

 آن خلوت نــــاب ازل  

 شربت شیرین خواستن و فراموشی

محو هیچ بودن , نخواســــــتن

راحت تر از کوچه ای باریک و رویایی

و مهربان تر از دلسوزیهای بدلی

 رها از دلتنگی های نافرم

چــــرا های بــــ ـی پــــروا  

جـــــواب هــــ ـای ناگفته 

کمی سر در گریبان یک لبخند 

کمـی ســــاده  رها از بنــــــــد

  از هراسیدن , ازنافرجام های تکراری

کمی  مردن در این رویای بیداری

 کمی عطر و کمی مستی 

خزیدن در شب پستی 

نه آهنگی نه آن رنگین کمان بی رنگی 

به آرامی یک شب مهتاب و یک برکه 

همچون آرامشی پس از طوفان

و بازمانده ای آرام و شطرنجی

"اودسان"