نگــــاهم آشفته ...درونـــــم زخمی

قاصدک های خیالِ احساسم را به دور دستها می فرستم

 تا شاید مسیرِ شبِ "فراموشی" را در پیش گیرد

 و طلوع حس پـــ ـاک دوســــت داشتنم را

به غـــــروب فــــــ ـراموشی بسپارد

اما دستِ تقدیر , سرگردانی ی لحظه ها را

میان لحظه های بی شمار محک آزمایش زد

و میانِ بودن و  رفتن ؛ تقـــــدیر , ماندن را بهانه کرد

 تـــا دلــــم رسـوا ...

و زمزمه ی بی صدای "حقارت" , به بار بنشیند

ایـــن روزها دریــــای طوفانی دلــ ـم

ساحلــــی آرام جستجو می کند

تا مـــــــوج های سرگـــــ ـردان درونــم

  اندکـــی تسکین بیــــابد

"اودسان"